Stijn Bruers: “Ecologische overwegingen leiden vaak tot verkeerde keuzes, zoals rood vlees vervangen door kip, meer lokale voeding eten, minder plastic gebruiken, enz.”

Het boek “Goed bedoeld” is geschreven door de econoom en filosoof Stijn Bruers. Het boek zet vraagtekens bij gangbare aannames over ethisch consumeren en hoe je een positieve impact kunt hebben op het milieu en de maatschappij. Het suggereert dat praktijken zoals het kopen van alleen lokaal of biologisch voedsel, het boycotten van plastic en het kiezen voor fair trade producten niet altijd tot de gewenste resultaten leiden en zelfs onbedoelde negatieve gevolgen kunnen hebben.

Bruers stelt dat focussen op de herkomst van voedsel, zoals het kopen van lokaal of biologisch, soms averechts kan werken. Hij vermeldt bijvoorbeeld dat biologische landbouw meer land en middelen kan vereisen dan conventionele landbouw, en dat lokaal geteelde producten in verwarmde kassen een grotere impact op het milieu kunnen hebben dan import uit meer geschikte klimaten. Hij suggereert dat in plaats van te fixeren op de herkomst van voedsel, een effectievere aanpak is om de consumptie van dierlijke producten te verminderen.

Vervang rood vlees niet door kip: dit vergroot het dierenleed

Het boek gaat ook in tegen het idee om van rood vlees over te stappen op kip om gezondheids- of milieuredenen. Bruers wijst erop dat deze verschuiving het dierenleed kan vergroten, omdat er meer kippen nodig zijn om dezelfde hoeveelheid vlees te produceren als een koe, en de omstandigheden in de kippenhouderij slechter kunnen zijn. In plaats daarvan pleit hij ervoor om de totale vleesconsumptie te verminderen en te kiezen voor plantaardige alternatieven.

Plastic, zwerfvuil

Met betrekking tot plastic en milieuproblemen stelt Bruers dat de focus moet liggen op het bestrijden van zwerfafval en vervuiling in plaats van het simpelweg boycotten van plastic producten. Hij merkt op dat sommige alternatieven, zoals papieren zakken, een grotere ecologische voetafdruk kunnen hebben als je kijkt naar productie en gebruik.

Het boek zet ook vraagtekens bij de effectiviteit van het kopen van duurdere fairtrade producten, omdat slechts een klein deel van de extra kosten bij de armste boeren terechtkomt. Bruers suggereert dat het efficiënter is om het geld dat bespaard wordt door geen dure fairtrade producten te kopen, te doneren aan effectieve liefdadigheidsinstellingen die zich bezighouden met armoede en aanverwante problemen.

Het boek van Stijn Bruers stelt goedbedoelde maar potentieel contraproductieve praktijken in ethische consumptie ter discussie en biedt alternatieve strategieën om een positieve impact op de wereld te creëren.