De kranten staan bol van de hoge klimaatambities. Niet alleen wereldwijd, maar ook op Europees en Belgisch niveau zal er veel moeten veranderen, willen we de opwarming van de aarde een halt toeroepen. “Maar wie het alleen maar heeft over ‘verbieden’ en ‘belasten’, zal weinig mensen overtuigen om mee te stappen in dat verhaal”, zegt Bram Bombeek in een opiniestuk in De Morgen. De symbolenstrijd voor meer belastingen en meer overheid is volgens hem een obstakel voor breed gedragen klimaatoplossingen.
Bombeek verliet onlangs de politiek, waar hij woordvoerder was van de N-VA-Kamerfractie, om zich als agro-ecologische boer in de korte keten te vestigen. De overstap kon rekenen op nogal wat aandacht van de pers. Veel journalisten stelden hem de vraag of dit geen te linkse of alternatieve keuze was voor iemand van de N-VA. “Ik begrijp die vraag heel goed want ik hou er andere ideeën op na over globalisering, economische groei en het winstmotief dan de meeste bioboeren”, vertelt hij. “Maar tegelijk verraadt de vraag ook onbegrip over het conservatieve wereldbeeld.”
Goed rentmeesterschap
Volgens hem onderschatten veel progressieven het belang van ‘rentmeesterschap’ voor conservatieven. Hij verwijst naar het boek van Sir Roger Scruton, ‘Green Philosophy: How to Think Seriously about the Planet’, waarin de auteur beschrijft hoe de liefde voor de eigen thuis, of oikofilie, van iedere echte conservatief een ecologist maakt. “Het is de liefde voor het Vlaanderen van de “weiden als wiegende zeeën, die groenen langs stroom en rivier” die ons dwingt om anders na te denken over onze mobiliteit, onze ruimtelijke ordening en onze landbouw”, aldus Bombeek.“Het politiek kapitaal om dat Vlaanderen tegen oprukkend beton te beschermen is veel groter dan men denkt.”
Niet van bovenuit dirigeren
Hij vindt het tragisch hoe de groene beweging er niet in slaagt om boeren mee te krijgen in de transitie. Nochtans is het één van de weinige beroepsgroepen die de gevolgen van de klimaatverandering aan den lijve ondervindt. “Het helpt niet om vanuit ivoren torens te oreren over het halveren van de veestapel of het verdwijnen van de landbouw, zoals de Britse klimaatactivist George Monbiot in zijn film Apocalypse Cow”, stelt hij. “Het is nogal moeilijk om schouder aan schouder te staan met iemand die uw broodwinning het liefst ziet verdwijnen.”
Herkwauwers zijn een must
Ons ecosysteem kan niet zonder herkauwers. Dat is een eenvoudige waarheid die men volgens hem moet durven erkennen. “Een koe die gras in melk en vlees omzet is geen klimaatboosdoener, maar een deel van de oplossing”, gaat hij verder. “Die koe kan van ons landbouwareaal een carbon sink maken, waar we koolstof uit de atmosfeer halen en terug in de bodem stoppen.” Regeneratieve landbouwtechnieken, zoals agroforestry en een ander begrazingsmanagement, behoren volgens Paul Hawken van Project Drawdown trouwens tot klimaatmaatregelen met de meeste impact.
Overheid moet voor rechtszekerheid zorgen
“Net als heel veel andere boeren geloof ik dat de intensieve landbouw met zijn hoge inputs en financiële schulden in Vlaanderen op een dood spoor zit”, zegt hij. “Nochtans zijn de mechanisatie, schaalvergroting en specialisatie het rechtstreeks gevolg van de subsidiepolitiek die na de Tweede Wereldoorlog gevoerd is.” Volgens Bombeek verwachten boeren van de overheid dan ook in de eerste plaats dat ze voor rechtszekerheid zorgt, want zonder rechtszekerheid kan geen enkele ondernemer op lange termijn werken.
Vakantie in eigen land
Hij roept ecologisten op om Scruton te lezen. “Wij zijn zelf verantwoordelijk als ondernemers en consumenten om de juiste keuzes te maken en horen van onderuit voor verandering te zorgen”, besluit hij. “Het is tijd om te zwijgen over verplichten en verbieden. Laat ons in de plaats wat meer reclame maken voor vlees uit de korte keten en vakantie in eigen land.”
Bron: VILT
Geef als eerste een reactie